Wczoraj wieczorem było tak źle, że rzucałam się po łóżku, krzyczałam w poduszkę, pięściami uderzałam w pościel. Wywaliłam kubek z gorącą kawą na dywan, następnie rozbiłam szklany pojemniczek na różne rupiecie. A dziś nie byłam w szkole. Poszłam najpierw do parku, tam popisałam w pamiętniku. Potem wypiłam kawę, a resztę czasu spędziłam w czytelni. Kocham tam przesiadywać, choć nie często mam okazję. Czytałam dwie godziny i nikt nie śmiał mi przeszkadzać. Byłam w swoim i tylko w swoim świecie.

 gdy ślepo wpatruję się w przestrzeń
widzę tylko płatki śniegu 

targane w swej lekkości wiatrem
szczęśliwie wirują w swej przestrzeni 

są takie niepodobne do mnie